Yaşlanıyoruz. Vakitler su misali. Saçlarımız da çıkan belirli belirsiz aklar. Geçip giden ömürler. Biriktirdiklerimiz. Kaybettiklerimiz. Peşi sıra duran hayatlar. Hayatın anlamsızlığı her vakit yüzümüze vururken biz yine beyhude savaşlarda. Bir merhabayı bıçaklar gibi artık selamlaşmalar. Kavgalar , bitip tükenmeyen hüzünler. Üste çıkma gayesi. Güç gösterisi. Yarını düşünmeden bugünün acımasızlığı.

Beyhude hep bu telaşlar. Beyhude bu yaşamlar. İnsan gerek bize insan. Adam gerek adam. Kimseyle uğraşmadan, ihtiraslardan ve kavgalardan uzak. Dikili ağaç bırakmak lazım yada bir söz, bir yazı veya bir hatıra. Geçip gidiyoruz beyhude ihtiraslarla. Geçip gidiyoruz içimizdeki hayvanı doyurma telaşı ile.

Unutuyoruz hepimiz tek rakibimizin nefsimiz olduğunu.  Gözlerimiz kör olmuşçasına. Kulaklarımız sağır. Zihnimiz bulanık.