Bir anlamı yok yazılanların… Anlamı olmasın her lafın. İçinden geldiğince söylensin. Kulağında desibel sınırlarını zorlayan müzik eşliğinde yazmalısın katıksız düşüncelerini içinden geldikçe aklına geldikçe zikretmelisin. Zorlamalısın hep kendini bir şeyler yapmak için. Sahteleşen suratlar arasında kazımalısın gerçekleri saklanıp yosullaşan içselleşen lafları.

Gözlerinin içine bakmalısın heyecanla anlatmalısın bildiklerini. Doğru bildiklerini nefretini sevincini duyduklarını tahminlerini açıkla gitsin. Korkma hiç bir şeyden hiç kimseden. Doğrularının karakterinin peşinden koşmalısın. Hadi be ordan deyip defolup git demelisin. Defolup git diyip hayatından çıkmak bıraktığı boşluğun üzerine karakalemle doldurmak gerek. Aşağıda yer alan cümlelere takılıp kalıp boşlukları doldurmamalısın. Fikirlerini anlamlı cümleler halinde zikretmemelisin. Bilmelisin ki herşey sen de gizli. Gizli olan şeylerin kutsallığına inanmalısın. Teşhir et ama kimseye verme. Farklı ol ve fark yarat. Kıskanılmak güzeldir ya kıskanılan olmaya bak. Herkesin sevmesini bekleme bırak biraz da nefret etsinler senden. Sevenin yanında nefret edenler de olsun. Olsun torba dolsun. Dolsun dökülsün saçılın sağa sola. Bilinsin kimin neler yapıldığı. Bilinsin değerinin.Değerinin altında gördüğün değer bırak devam etsin. Üzülmeyesin bilmelisin her karanlığın sonunda aydınlık olduğunu. Bunları okurken müziğin sesi sonuna kadar açık olsun. Kaptırıp gitmelisin yazıya. Düşünmelisin hayata dair sana hissettirdiklerini. Şarkın bittiğinde okumaya da ara vermelisin. Düşüncelerin fikirlerini nadasa bırakmalısın. Hep kendini yenilemelisin. Bilmelisin her şeyin sende gizli olduğunu. Yazıp çizmelisin. Sıkıldığında haykırmalısın içindekileri çok fazla kaptırmamalısın bu yazıya kendini. Çünkü şarkı bitti yazı da bitti.