Soruyor kendince içsel melodinin eşliğinde. Derinlerden gelen bu ses hayal halemine sokuyor onu. Göz kapakları mutluluktan ağırlaşmış hayal aleminde diyardan diyara gezerken hayata dair düşünceler çıkıyor karşısına tüm çıkmazları içinde barındırarak. Umutsuzluktanmı yoksa umuda sarılmaktanmıdır bilinmez ne zaman bu şarkıyı dinlese yüzünde çocuksu bir gülüş. Aslolan hayatın doğrularından yanlışlarını çıkardığında elinde kalacak tek şey pişman olmamaktadır.

Zaten hayat basit değilmidir? Kararını verirsin arkana bile bakmadan yoluna devam edersin. Edersin ama aklın hep arkanda bıraktıklarında kalır. Sen öyle sanırsın ama yanılsamaların içinde sarhoş olursun. Basit bir cümlenin getirdiklerinden çok götürdüklerini düşürsün. Onun gidişlerini arkasından bakışlarına iç çekersin. Basitmiş gibi kaybolup gitmesini beklerken aklında, fikrinde, içinde ve asıl önemlisi hayatında hep onu ararsın. Basit gibi görünün şey aslında basitleştirilmiş kırılganlıkların sindirilmesi halidir. Bir halden çıkıp diğer maskeleri takmaktır hayatta karşısına dikilebilmek için.

Manasız cümleler arasında zihin karışıklığı yaratmaktır yazmak. Yazmak bir yaz akşamında iliklerine kadar üşüyüp kendini onun yerine koyabilmektedir. Gözlerinden göz yaşlarının düşmesi için dua etmektir. Onun karanlık gecelerde neler çektiğini anlamak için. Anlayıp her yazamak akşamlarında daha fazla yazmak içindir tüm bu çırpınışlar. Bize düşen tek şey ise bu yazıyı yazarken duygulandıracak bir melodi bulmaktır.