Yaralı bir bedendir taşıdıklarımız. İçimizdeki aşklar, sevdalar, tutunamadıklarımız belkide göremediklerimiz.Gözlerinde erimek istesem kıyabilirmisin bana? Gözlerinde boğulmak istesem, kurtarırmısın beni engin denizlerde? Uzak diyarlarla ilgili hangi hikayeyi dinlesem aklıma hüzünbaz sevdalar, içsel burukluklar gelir baş harfi senden benden bir parça. Saklanıyorum hayattan, sevdalardan, korkuyorum belkide seni mutlu edememe telaşından, beklentilerimin hayal kırıklıklarına çevirme ihtimalinden… Hayatında çelişkiler olsada çelişkilerdir bizi büyüten hayatımızda önemli kararları aldırandır çelişkiler.
Çoğu zaman bizi üzendir çelişkilerdir, ayağımıza çelme takan hayatın uzun yollarında düşe kalka yürüten. Bu yazıyı yazarken içim aralık soğuğu seni düşünüyorum keşkelere boğuyorum hayatı.. Bazende iyikilerle avutuyorum kendimi.. İyiki varsın diyorum iyiki tanımışlığın var yüreğimde ve bu satırları sana yazıyorum içimde çocuksu bir sevinç, heyecan ile. Kocaman puntolarla yazıyorum hayata seni herkesin görmesi için…
insan ne kadar sevse, ne kadar değer versede, hayat bir şekilde kaybettiriyor o sevilenleri, bu şekilde öğretiyor herkese acımasız yüzünü hayat ve bu şekilde pişmanlıklar, keşkeler yaşatarak öğretiyor ”iyikilerin” hayatımızda nasıl kullanılacağını, ne gibi bir yer tuttuğunu, nasıl bir anlam taşıdığını… her insan hayatında keşkelere yer vermemek ister, sürekli iyiki demek ister ama şuda bir gerçekki herşey zıttıyla değer kazanıyor, keşke demeden iyiki demenin değerini anlayamıyoruz maalesef, keşke anlayabilsek derken bile bunun güzel bir örneğini vermiyormuyuz zaten…
bu güne kadar söylediğin keşkelerin, bundan sonra hep iyikilere dönmesini temenni ederim can dostum. hayatında başka bir keşkeye yer olmasın…
okuduğumda benden bahsettiğini zannettim… hayatta bazen hisler tekerrür edebiliyordur belki diye düşündüm… sora kırıklıklar oldu kalbimde bir yerde ne kadar sevdiğimi ne kadar özlediğimi bana söylediklerine ne kadar benzediğiini düşündüm… tarihe bakmadan önce yazacaklarım bunlardan çok farklı olacaktı ağlayarak belki duygudan… yine düştüğüm bir yanılgı sarstı beni sen içinde duygulusun hani tıpkı sanatçılar gibi yazarlar şairler gibi yazdıklarının benden çok kalbinin romantizmi temizliği aşka hayata sevdası ile ilgili olduğunu gördüm. bense hep bencillik mi ettim diye düşündüm sadece bana dair olabileceğini düşünerek unuttum ki aslında vazgeçilmeyen içindeki senin içindeki hakedene verdiğin değer ve aşkmış… cicinin şansı sana sahip olmak onun dışında özel biri tek sevdalanılacak değilim belki de… bi daha anladım…
bu yazdıkların derinlerde eskiden de yazmış olsan çizikler oluşturdu sanki janim… inanılmaz beğendim kendi hissettiklerimle de senin hissettiğine inandıklarımla da bütünleşti tarihe bakmadan önce ağlayacak gibi oldum ben sandım hasret cefa çekilen, mutlu etme telaşı hissedilen … çok duygulandım… dilerim asla aynı şeyleri yaşamazsın yaşadığın her neyse. en ufak sızın beni yaralar bilirsin.. beni üzer… erdemin dediği gibi olmayacak bu kez söz veriyorum… hayatta herşeyin bir sebebi olduğuna herişte bir hayır olduğuna inanıyorum. seni karşıma çıkaran kadere ve daha önce yaşadığımız kırıklık ne varsa olduğuna ki sayesinde kıymetimizi bildiğimize, bizi akıllandıran herşeye olgun kılan, hayata bakışımızı gerçek aşkı buluşumuzu sağlayan her kötü şeye bile – ki kötü değil bence- şükrediyorum… herkesin yaşayamayacağı hissedemeyeceği bu özel duygu için hergün bir öncekinden daha fazla onurla taşıyorum seni bir sonraki geleceğimize yakın.. unutma unutmyacağını biliyorum ama cici seni daima sevecek ve imkansız dediğin neyse benim seni bir an bile bensiz düşümem kadar imkansız değil…