İçim kasvet dolu bugünlerde. Denk düşen bir türküye ağıt yakar bu gönül. Hiç bir şey anlamıyorum ama sözlerindeki acıklı haykırışları hissediyorum. Gözlerim dolar gibi oluyor erkekliğe dokundurmuyorum.

Bu ne biçim ağıttır ki insanı bir bıçak darbesi gibi yaralar. Yaralandım ey dünya ve ağır aksak yoluma devam edeceğim ne zaman duysam bu türküyü. Türkçesi bir o kadar manalı bir o kadar efkarlı. Bunu dinlerken sarhoş olası geliyor insanın diline bir gıdım içki koymadan. Hayatıma, talihime, şansıma aslında herşeye başkaldırası geliyor insanın. Sanki hazin bir öyküden çıkan mağdur insan rolüne bürünüyor. Büründükçe üzülüyor üzüldükçe derin bir of çekiyor. Geçip giden günlerin kıymet bilindi mi hesabı yapılıyor. Hayat bir anda anlamsız geliyor insana. Zaman sanki durmuş ve kör kuyuya atılmış gibi hissediyor beden. Gözlerini kapatıp sözlerini anlamadığın bu türküyü dinleyesi geliyor. Kirpiklerde biriken gözyaşıyı tutmak isterken kalp atışların hızların nefesin hırlaşır bir bitkinlik çöker insanın üstünde. Omuzlarında hep yüklenmiş o büyük sorumluluk ve kaderine inat yaşama arzusu. Ayakta kalma serzenişi. Yorulmuşumda haberim yokmuş. Yok olmuş tüm umutlar acılar ve sevinçler. Hazin bir ağıttan bana kalan dersler. Yazana değil ama okuyana faydası olsun diye.