Haftasonu canlı izledim büyük kaptanın son maçını. Göz yaşlarına hakim olamadım. Biz de ekranda ağladık o iç çektikçe. Kolay değil Türk futboluna damga vuran ve gönlü hep buralarda olan büyük kaptan futbola veda ediyordu. Her ne kadar taraftarın yüzde 99,9’u gitme dese de o kalbi kırık uzak kıtalara gitti 2 yıl önce. Göstermelik de olsa heykeli dikildi. Koca heykelinin arkasında maske takanlar boy gösterdi. Biz hiç unutmadık onu. Brezilya’ya geri döndü. Hep aklı buradaydı. Fenerbahçe’nin maçlarında. Fenerbahçe ile sevindi, Fenerbahçe ile üzüldü. Fenerbahçe’nin en popüler olduğu yerlere artık onun sayesinde Brezilya’da eklendi. Peki neydi Alex’i özel yapan ve  bizleri gidişiyle ağlatan?

Alex’in büyük başarısının altında yaşadıkları, ailesi büyük önem taşıyor. Bizden biriymiş gibi olmasının sebebi de aslında bu değilmi? Alex de Souza 1977 yılında Coritiba’da doğdu. Babası futbolcu, annesi ise kadınlar takımında golcü. Annesi ona hamileyken bile top koşturuyordu. Genlerine futbol işleyen Alex büyük bir başarı öyküsüne de imza attı.

Futbola çok küçük yaşta başladı. Önce mahalle takımında ardından da okul takımında kendini gösterdi. 1990 yılında küçük kasaba takımı Curitiba’da futbola ‘merhaba’ diyen Alex 1995’de profesyonel futbol hayatına başladı.

Brezilya Ligi takımlarından Coritiba’da 1995’den 1997’ye kadar oynadıktan sonra Palmeiras’a transfer oldu. Bir yıldız olarak geldiği Palmeiras’da ününe ün kattı ve Brezilya milli takımına kadar yükseldi. Bir anda Brezilya liginin paylaşılamayan futbolcusu haline gelen Alex, 2000 yılında Flamengo ardından tekrar Palmeiras ve Cruziero formalarını giydi.

Brezilya liginin hep üst düzey takımlarında üst düzey bir oyuncu olarak görev yapan Alex, kısa bir Avrupa macerasının ardından Avrupa’daki yabancı kontenjanı talihsizliğine uğrayarak Parma’da 5 maçta forma giydikten sonra yeniden ülkesine döndü. 2004 yılında Fenerbahçe’ye transferi ile Brezilya’da ki hayranlarını büyük bir hayal kırıklığına uğratan Alex, Türkiye’de ise yeni bir tarih yazıyor. Brezilyalı taraftarlarının ” geri dön ” diye adeta yalvardığı Alex, geçen sezon  Corintiba’ya transfer olarak taraftarlarını sevindirirken bizleri de büyük üzüntüye boğdu.

Onları sevindirmişti ama bizi çok üzdü. Fenerbahçe her maça çıktığında gözler onu aradı. Duran toplar atıldığında zihnimizin bir köşesinde Alex olsa şöyle yapardı fikirleri uçuştu. Belki az koştuğu için çok eleştirildi fakat kullandığı sahanın o ufak yerinde bile kendine ait bir dünya yaratarak inanılmaz işler yaptı. Attığı arapaslar, sol ayağı ile kestiği ortalar ve mesafe tanımayan şutları ile herkese ilham kaynağı oldu. Top gelmeden topun gideceği yeri hesap eden büyük kaptan saha içinde ki beyefendi tavırlarıyla da herkes tarafından sevildi.

Futbolda göz zevki namına bizleri doyurdu. Artık futbolcuları değerlendirirken “evet iyi bir futbolcu ama bir Alex değil” laflarını söyletmeye başladı. Gıpta edildik ve kıskanıldık. En iyi Fenerbahçeliden bile Fenerbahçeli olduğun için onu çok sevdik. Zico’ydu onun idolü, bizim de idolümüz Alex de Souza’ydı. Çocuklarımıza onu örnek gösterdik. Dedelerimiz babalarımıza Lefteri, babalarımız bizlere Rıdvan Dilmen’i biz de çocuğumuza Alex’i örnek göstereceğiz.

İyi ki varsın Heykeli Dikilen Adam! İyi ki geldin bu topraklara! Birgün yine görüşmek dileğiyle! Elveda…

Yazıya sığdıramadığımız dipnotlar

Umarız yönetim ön ayak olur ve Alex’e bir jubile’de Türkiye’de yaparız. #alexicinsesleniyorum

“Bizler buradayız. 2. ligde de olsak buradayız. bu takımın kaptanı olarak 1 sene para almadan oynamak beni zorlamaz. genç oyuncuların maaşlarını da karşılayabilirim. fenerbahçe her şeyden büyük. bu takımın kaptanı olmaktan her zaman gurur duydum.” Alex de Souza

1 adam vardı…
10 numarayı giyerdi…
12 numara onu çok severdi …

futbol seven her yürekte bir sızıdır…
o tekrar bu ülkeye gelince geçecek.